Kan niet-invasieve neuromonitoring helpen om de uitkomst van reanimatiepatiënten te voorspellen?

Elke week krijgen in Nederland 100 tot 200 mensen een acute hartstilstand. Bij een hartstilstand stopt het hart met pompen, waardoor er geen bloed en zuurstof meer naar de hersenen gaat. Dit kan ernstige hersenschade veroorzaken. Veel patiënten blijven na een hartstilstand in coma, en het is vaak onduidelijk hoe het met hun hersenen is gesteld. Onderzoek op de afdeling intensive care wil deze onzekerheid verminderen door meer inzicht te krijgen in de toestand van de hersenen. Uiteindelijk willen we met de resultaten ook nieuwe behandelingen ontwikkelen om hersenen beter te laten herstellen.

Waarom is dit onderzoek belangrijk?

Artsen gebruiken nu verschillende methoden om de hersenfunctie op de intensive care te controleren, zoals een EEG (hersenfilmpje), klinisch onderzoek (welke hersengebieden doet het niet en wel), bloedtesten (schade stofjes) en soms een CT of MRI scan. Helaas geven deze methoden niet altijd voldoende zekerheid over hoe het met de patiënt gaat en wat de herstelkansen zijn. Het is belangrijk om goed te weten hoe de patiënt eraan toe is, zodat artsen de familie duidelijk en tijdig kunnen informeren en de beste behandeling kunnen geven.

In mijn onderzoek voegen we extra bewakingstechnieken toe, zoals Near Infrared Spectroscopy (NIRS) en 1-kanaals-EEG (BIS), die samen met alle andere informatie een beter beeld van de hersenen geven. We verzamelen langdurig gegevens van patiënten en analyseren met speciale software allerlei hersenfuncties om deze uiteindelijk te koppelen aan het herstel van de patienten.

Wat is NIRS?

Near Infrared Spectroscopy (NIRS) is een techniek waarbij stickers op het voorhoofd worden geplakt. Met infrarood licht wordt de hoeveelheid zuurstof in de hersenen gemeten. Dit geeft indirect informatie over de bloeddoorstroming in de hersenen en de veranderingen hierin over de tijd.

Wat is BIS?

BIS staat voor Bispectral Index en wordt gemeten met een sticker op het voorhoofd.  Het is een 1-kanaals hersenfilmpje die langdurig hersenactiviteit meet aan de voorkant van de hersenen. Het is oorspronkelijk ontwikkeld om te controleren hoe diep een patiënt onder kunstimatige narcose is tijdens een operatie. Wij gebruiken deze meting nu om te kijken of hersenen weer meer activiteit krijgen wat gunstig is voor het uiteindelijk herstel.

Wat is het doel van dit onderzoek in Maastricht?

Op de intensive care in Maastricht combineren we meerdere meettechnieken om de toestand van de hersenen over een langere periode te kunnen vervolgen. Dit levert heel veel gegevens op waarbij we een selectie proberen te maken van signalen die echt belangrijk zijn voor het herstel. In eerste instantie gebruiken kunnen deze gegevens artsen helpen bij het inschatten van de hersentoestand en dus ook bij het informeren van de familie of er herstel te verwachten is. Het onderzoek levert ook informatie op die belangrijk is voor het ontwikkelen van nieuwe behandelingen voor hersenen die met ernstig zuurstoftekort te maken hebben gehad.